regularnie ubijamy liczbą nieograniczone
schodowe brzuszki; nigdzie! w żadnej! ustawie
nie znajdziesz regulacji na temat przepisowej
ilości schodów; dlatego spotykamy jeden schodek,
dwa, trzy lub czterdzieści;

ich liczba nieokreślona, ale ograniczona - a to
bezpieczeństwo, a to znów bariery architektoniczne;
każdy dzień życia to też schodek - liczba też
nieokreślona i też ograniczona; jaka oczywistość
i jaka szkoda...

co zastanawia i na trampolinę ducha podsadza?
świadomość, że nie ma schodów wolnostojących!
zawsze szybują w kierunku jakiejś budowli, a
za brzegiem progu nowy ląd;

żyjesz? masz schody i miejsce do którego
przez "póki i ciągle" zmierzasz, masz dom;

(pamiętaj, że na schodach się nie mieszka! można
co najwyżej pogadać z Panem Odpoczynkiem)

kiedy wszystkie schody zdeptasz i wejdziesz na
szczyt progu zobaczysz gdzieś trafił, bo mówili,
że wiesz gdzie idziesz... nie wiem czy poczujesz
się jak u siebie czy jak w niebie? tego nie wiem,
ale jakie schody nie zawsze taki sam dom;

piszemy "ul.",czytamy [ul]; dlaczego resztę wpychamy
za parawan? wiem! ekonomia! ale dlaczego tak? a "u."
albo "uli." nie wolno? znów jakś lipna umowa?

dlaczego ekonomia?? żonglujemy szerokościami,
długościami, głębokościami - tchórze! skrócić to
pestka,ale dodać to kamień do zgryzienia, to
szukanie ziarnka maku w stogu oceanu;

wiesz co mam na myśli? wszystko! dodawania na
minusie! odejmowanie na plusie! teraz transuje skracanie
życia,ale nkit w trans dodawania życia popaść nie może;

przycinanie,chowanie - próba ucieczki z ostatniego
piętra wieżowca przed prawdą-komornikiem z
zaświadczeniem o naszej bezsilności;

miłość można skrócić na milion sposobów,ale
spróbuj przedłużyć złoto jej martwych włosów lub
dodać ciepła do jej zimnego ciała;

skrót to wieloznaczność, a prawda jedna; z przyciętej
miłości mamy "miło" - to za mało! albo "mi" - nadwyżka
jednego! było "miło" "mi"; było "mi" "miło"; "mi" "miło"
było a ci? kici... kici...

gdzie wiele prawda tam prawda,że reszta to Alpy łgarstw;

most, a pod nim szarfa wody; dwóch mężczyzn
boczną stromością pomaga rowerom wtoczyć się
na kręgosłup mostu; podjazd zbyt najeżony, aby
zdobyć go tak po prostu;

na obliczach rowerowych sanitariuszy pęcznieje
rumieniec, dość spory; chociaż mogło być przecież
gorzej; są stromości nie do pokonania- tam człowiek
ogłasza kapitulację, a zaraz za nim jego niemy kompan,
rower;

są sprawy,które krzyczą o rzeczy ponadprzeciętne,
burzą konwencje, góry przenoszą, sadzą gruszki na
wierzbie;
są sprawy,które spełnione nie są do spełnienia,
tak po prostu; duch jak dziecko robi co chce, a ciało
prawie jak dorosły- jak alfabet- od początku do końca;
ten pierwszy jak liczba Pi;

powątpiewasz? spróbuj... nazwij ducha Chceniem, a ciało
Wykonaniem- jest ich dwóch- i o ile ten pierwszy
nigdy nie zawodzi, to ten drugi łamie rękę, kark, głowę,
nogę... i w ogóle to czarny typ jest;