mówię przez sen jak drzewa
za mało aby zrozumieć
zapisać na ścianie lub skrawku życia

otacza powietrze
z zapachem trwałej obecności rutyny

liść klonu całuje przez szybę
szum ulicy doprecyzuje znaczenie bycia

jutro pomogę komuś zrozumieć
po co jest i dlaczego nie potrafi się uśmiechać

wiem jak dotyka cisza
bezimiennie z naręczem chabrów
jak niebo co przeszło polem
ze spoconą twarzą

wyjmuję gdy zgiełk zmąci wodę
ukradkiem aby nie spłoszyć
myśl ukrytych w zakolu rzeki
z ochrypłym zaśpiewem jera

brak słów wabi noc
księżyc który za dnia
ubarwia brunery i starce
usta wysuszone wiatrem

idę pod rękę już powiew
przegonił ze światła mglistość

Piszę w milczeniu kolejne wiersze
Nie odpowiadam w kwestii przeszłości
Spokój duszy. Zamknąłem serce za kratą
Pytasz dlaczego milczę? Wróć do przeszłości

Na kartach skóry wszystko jest zapisane
Nie ma ran, nie ma łez. Pusty pokój
Duszy bez życia. Po prostu spokój
Skóra boli, dusza, serce. Cierpienie?

Nie ma. Sprzątam serce i duszę po huraganie

Bez pretensji, żalu do nikogo. Czas płynie
Goją się rany. Na kartach skóry.
Wszystko jest zapisane. Przeczytaj wiersze
Przeczytaj wiersze o sobie

Gdy kocham, oddaję wszystko. Nic

Nic nie zostało

między strunami sen
zamilkł
widział jak wieczorem żegnam
na skrzydłach

miała trwać na przekór
zakrywając kamienie
żółte ślady po piasku i soli

dojrzała z bólem jak człowiek
co założył się z nocą o światło
gdy zabarwi chwilę przypływem

cóż sam
mogę przeszukać niebo
każdy zakątek na swojej dłoni