pajęczyny z nagich kości
złotem włosy powleczone
wole marzyć tym co moje
zdechły szczur pod nieboskłonem

bo nie dla mnie takie myśli
ani usta rozbarwione
czerwień płonie chłonąc chęci
twoją treścią wypełnione

(Janusz Śmigielski, Chołowice, 02.11.2010)

Czas mija …
… to takie coś co dzieje się zawsze,
… to takie zawsze, które wydarza się nie zawsze,
chociaż nieprawdą byłoby, że nieczęsto lub tylko czasami
… pomimo wszystko nie zawsze zawsze …

Czas … sekunda po sekundzie drepcze, parokropkiem przemierza minuty,
przeskakuje z godziny na godzinę jak po rzecznych kamieniach,
w siedmiomilowych butach dziarsko kroczy
przemierzając przestrzeń pomiędzy dniem i nocą, nocą i dniem
… kręcąc się z kulą ziemską wokół słońca liczy miesiące … lata … … stulecia …
… odlicza wieki …

Obyśmy potrafili jak czas zawsze podążać na przód …
widząc jasne cele …

Obyśmy potrafili jak czas systematycznie i konsekwentnie,
krok po kroku, wytrwale przemierzać życie aż wypełni się przeznaczenie …

Obyśmy potrafili jak czas niewzruszenie przyjmować niechciane zmiany …
i mimo wszystko realizować swoje trudne plany …

Obyśmy jak czas na zawsze zachowali młodość duszy …
i radość w sercu

Obyśmy jak czas zawsze umieli być swoim własnym przyjacielem …
by zachować siły, gdy zdarzy się kroczyć przez życie w samotności …

Obyśmy jak czas potrafili mijać lecz nie przemijać …
nie znikać w nicości …

Obyśmy jak czas trwali, żyli (nawet gdy żyć się nie chce) zawsze …
wiecznie

I obyśmy potrafili jak czas zatrzymać się nad tym co naprawdę ważne …
… bo są takie chwile, kiedy czas w miejscu staje
i wcale nie chodzi o to, że stanął szwajcarski zegarek …
i są takie chwile gdy czas się cofa
i wcale nie chodzi o to, że na tarczy cofnięta została wskazówka …

Czas potrafi spojrzeć wstecz a pomimo to iść naprzód dalej i dalej …

Dziwisz się … mówisz, że banialuki plotę … ?
Wyznam Ci zatem, że przy Tobie zawsze czas dla mnie staje …
Tak, a nawet czasami się cofa … gdy przymykam oczy
i z niepamięci w pamięć przywołuję uczucia i zdarzenia …
Czas wtedy przystaje, cofa się … znika, gdy napływają marzenia …
czasami myślę, że go nie ma.

Czas – rzecz nieunikniona, mija lecz nie przemija.
Miniony odnajdziemy kiedyś w naszych wspomnieniach … chcesz?
Ja chcę, więc sięgnijmy po marzenia … razem,
stwórzmy nasze, tylko nasze wspomnienia
nim zaczniemy się starzeć …

Nie odliczajmy chwil życia, życiem wypełnijmy wszystkie chwile.
Zachowując w sercach młodość i radość nie potrzeba będzie nam wiele
Ty dla mnie, ja dla Ciebie na życie to wystarczy, na wieczność w sam raz,
ni za mało ni za wiele.

- Oj tak, tik tak, tik tak – potwierdza czas.

Czas płynie i płynie, wieczny, zawsze naprzód …
Czy naprawdę zawsze?

(27 czerwca 2011)

Drzewo zrodzone z ziemi
zachłannie pije soki życia,
nienasycone, spragnione istnienia
trwać pragnie przez wieki.
Strzeż go o Panie,
by nie było stracone,
by kat z siekierą ominął ścieżkę krętą,
którą w przyszłości kolejne pokolenia
pod to drzewo przybędą,
by odetchnienia zaznać w cieniu,
uciekając od szarości codziennego życia.

Tu,
pod tym drzewem
i ja usiądę,
by wzruszając się ptaków śpiewem
w zamyśleniu odnaleźć swoją duszę.
W obłędnym labiryncie codzienności
ciągle ją gubię,
tu ją odnaleźć chcę i muszę.

Tu,
wrażliwości mej strunę
delikatnie poszarpie szeleszczący wśród liści wiatr
a może wtedy przestanę się bać ciemności nocy
i ku niebu z wiatrem pofrunę,
by dotknąć srebrzystych gwiazd
i nabrać od nich mocy.

Tu,
pod drzewem życia
pragnę radośnie zatańczyć
i z sercem przepełnionym miłością
łącząc w jedno ciało dwie połówki pomarańczy
gasić pragnienie namiętnością i rozkoszą.
I nie przez przypadek, lecz z pełną świadomością
zasiewając ziemię
powołać do życia
nowe istnienie.

(3 czerwca 2011)