chciałabym
słowami w ciebie wrosnąć
zakotwiczyć się mocno
wpleść dłonie pomiędzy wersy
spojrzenie i dotyk pierwszy
uwieźć i oczarować
byś czytał i czytał od nowa

ale

nie napisałam wiersza
który byś zapamiętał
który byś chłonął oczyma
by ciebie przy mnie zatrzymał
zamilknę, jak noc nad nami
i zniknę razem z wierszami

łotrem jestem chodząc po połoninach
pomiłuj mnie Boże w swojej łaskawości
wymaż moją nieprawość dnia wędrówki
obmyj mnie w wodach Górnej Solinki

zrodzony słowem ze skał twardych
grzechem naznaczony na szczycie Smereka
czekam powiewu wiatru z Wetlińskiej
oczyszczenie w jej trawach mieszka

Hizopem mnie namaść, śniegiem wybiel
dusza moja będzie chwalić Twoje imię
Boże Bieszczadzki, skrusz mnie pokorą
i daj wytchnienie w odpoczynku Twoim

wo carstwii Twojem pomiani nas, Hospodi
jehda priidieszi wo carstwii Twojem...
usiądziesz na ścieżkach gór naszych
by dać nam przewodnika ku wieczności

Boże Tarnicy, Caryńskiej, Wetlińskiej
Rawek skąpanych w mgłach odnowy
spraw abym nie błądził więcej
jutro wyruszę na szlak Magury, już nowy

(Janusz Śmigielski, Chołowice)

Czochram włosy targana rozterką
Czy twoja miłość
Jest tylko w morzu uczuć kropelką,
Czy jest bezkresnym oceanem?
A gdy się w niej zanurzę,
Co się ze mną stanie?
Ożyję czy zatonę?

Nie znajdując odpowiedzi
Spaceruję po plaży
I zastanawiam się
Jak o mnie marzysz?
Czy jak o małej żaglówce na jeziorze,
Czy jak o żaglowcu przemierzającym
Bezkresne oceanu przestworze?

A jeśli ja jestem oceanem,
A Ty żeglarzem …
Co się stanie,
Gdy nadejdzie sztorm?
Uciekniesz,
Czy ze mną zostaniesz
Gotów przetrwać,
Ryzykując,
Że pójdziesz na dno?

A jeśli Ty jesteś oceanem,
A ja zabłąkanym ptakiem
Unoszącym się na wietrze …
Co się stanie,
Gdy szukając wytchnienia zechcę
Usiąść na fali oceanu?
Spiętrzysz swe wody,
Czy łagodnym kołysaniem ukoisz zmęczenie
Dając wiecznej miłości dowody?

Miotana niepewnością
Błąkam się między wydmą
A brzegiem morza …
Och! Gdybym miała pewność,
Że jestem tą tylko jedną
Jedyną na życie całe,
A nie na chwilową nudę i bezsenność

Potargana przez wiatr i rozterkę
Z niepewnością w sercu
Staję przed tobą
I patrzę głęboko w twoje oczy we mnie wpatrzone,
Próbuję w nich czytać
I chociaż widzę miłość, wciąż nie wiem
Ożyję czy zatonę?

I tak pozostaję
Na wietrze i w rozterce
Jak samotny okręt milę od brzegu
Próbuję się wsłuchać,
Co powie mi serce
Odpłynąć w dal,
Czy przybić do portu twego ?

Wzdłuż piaszczystego brzegu
W radosnym uniesieniu
Biegniemy
Przeskakując muskające delikatnie brzeg fale
Jak morze bezkresne, bezkresnie szczęśliwi
Biegniemy przed siebie
Biegniemy
Jak najdalej

I nieważne dokąd
I nieważne jak długo
Beztrosko
Bez żadnych bagaży
Bezkresnie szczęśliwi
Po prostu przed siebie
Biegniemy
Biegniemy wzdłuż plaży

W witającym dzień słońcu
Wyglądamy
Jak z aniołem anioł
Biegnący po wodzie
I chociaż biegniemy
To czas wkoło stanął
Nas jednak zatrzymać
Nie może

A na wydmie
Wśród krzewów dzikiej róży
Rozleniwiony słodkim zapachem
Jak w narkotycznym upojeniu
Wiatr szemrze cicho
I u wydmy podnóży
Przesypuje piasek
Ziarenko po ziarenku

W bezruchu tkwi
Rozleniwione srebrzyste morze
Gładkie
Jak obrus na stole
I jak kordonkowa serwetka
W białym kolorze
Siedzą bez ruchu
Mewy na wodzie

Wkoło
Czas jakby stanął …
Słońce przed nami
Ozłaca nasze twarze,
A my biegniemy …
Biegniemy
Niesieni na skrzydłach
Spełniających się właśnie marzeń …

I chociaż
Żegnające dzień słońce
Za nami na piasku
Maluje długie cienie
My biegniemy
Biegniemy po plaży
Bezkresnie szczęśliwi
Nie spoglądając za siebie