Zza horyzontu
Żarząca się czerwona pożoga
Rozlewa swą czerwień
Na falach
Kołyszącego się jeszcze we śnie morza

A Ty
Całkiem naga
Wyłaniasz się z fal biegnących ku brzegu
Doświadcza chłodu
Wiatrem smagana
Złota opalenizna twojego ciała
Ramiona pokryła gęsia skóra
Dygoczesz i mam wrażenie
Że za chwilę twą nagość
Osłonią białe pióra
I wyłaniając się z czerwonych jeszcze fal
Jak anioł
Wraz ze słońcem
Wzniesiesz się wysoko ku niebu
I znikniesz w chmurach
Ponad horyzontem

A ja
Porzucony na brzegu
Przesypując przez palce piasek złoty
Będę marzył o grzechu
I w myślach rozdawał
Gorące spojrzenia, słodkie pocałunki , anielskie pieszczoty
I spijając z różanych ust słodycz namiętności
Będę smakował
Kawałek po kawałku twojej nagości
I opuszkami palców
Gładząc twą szyję, piersi i łono
Darując Ci rozkosz
Zanurzał się będę
W błogość nieskończoną

A gdy dzień
Pokładając się do snu
Odda władnie nad światem nocy
Samotny na plaży
Rozmarzony
Spojrzę w drugą stronę
Gdzie słońce pozbawiane mocy
Za horyzontem
Przygasać będzie w czerwonej pożodze
Zbierającej swą czerwień
Z fal kołyszących do snu morze

Kolejny świt skąpany
w porannej rosie
jak cudowny kwiat rozkwita
nieodgadnioną myślą o poranku

Na skraju lasu tam gdzie szmaragdowa granica
odcina chabrową łąkę w cieniu
nucąc pieśń o Bogu ukrytym
anioł stróż na kamieniu przysiadł
wierny towarzysz życia
przygląda się przebudzeniu

W mój świat wkradła się tajemnica
zrodzona na połoninach córa igraszek i losu
chciałabym ją wygnać z życia
w niemocy bezradna muszę ja gościć
między smutkami a zamyśleniem
setna łza po policzku spływa
strugami utraconej miłości

Gładząc me skronie
darujesz sercu ukojenie
balsamem twe słowa spływają do mej duszy

„Nie gardzić zechciej słowami z troski
niech zapadną w twym sercu jak kamień
i staną się fundamentem, którego nic nie wzruszy
dla odrodzenia wiary i miłości
jest takie miejsce utkane z marzeń
kiedyś Cię tam zabiorę
pod drzewem życia siądziemy razem
otulając się wiatru powiewem
tam nikt nas nie rozdzieli
tylko mnie zaproś do swego życia
a zobaczysz, że jutro
obudzisz się z uśmiechem”

Przed oczyma jak obłoki po niebie
płyną wspomnienie za wspomnieniem
patrząc wstecz
robię rachunek doświadczeń, uczuć i marzeń
... taka matematyka
zadziwiające jak łatwo składają się w życie
kocki pragnień, emocji i zdarzeń

W mym życiu odrodzenie
ze wzruszeniem
spoglądam w twe oczy, tonę w błękicie
w mym sercu zrodziło się właśnie
nowe pragnienie
pielęgnuję je skrycie
z nadzieją, że jego płomień nigdy nie zgaśnie

A Ty się śmiejesz …

...wtulony w soczystą na łące
wysusza ze smutku kojące
słońce z niebem w sieci z trawy
źdźbła splecione tworzą ciekawy

widok kratek, różne oczka, kadry
w każdym twej twarzy obraz... ładny
układ, kalejdoskop, zawiał wiatr
poprzestawiał. dalej piękny świat